సెప్టంబరు రెండు ...నాకొక పీడకల ...నా జీవితంలో ఆ రోజు చేసిన గాయాన్ని మరువ లేను ..ఆ రోజు గడిచి పోయి మూడు నెలలైనా, అది మిగిల్చిన చేదు జ్ఞాపకాలు... వాటి కారణంగా చెదిరిన నా ప్రశాంతత !...ఎంత చీకూ చింతా లేని జీవితం నాది! ఒక్కసారి ఎంత అలజడి రేపింది ఆ రోజు! మామూలుగానే మొదటి పీరియడ్ మెకానికల్ బ్రాంచి కి క్లాసు తీసుకుంటున్నా... బయట అంతా కోలాహలం. అందరూ పరుగులా నడుస్తున్నారు. కొందరి ఏడుపులు కూడా వినపడడంతో బయటికి వచ్చాను. మోటార్ సైకిలు మీద వస్తున్న నాతో పాటు పని చేసే పీటర్, ప్రతిమలని కాలేజి దగ్గర లోనే లారి కొట్టేసి వెళ్ళిపోయింది. ఇద్దరు అక్కడే మరణించారు.
ఆరోజు వాళ్ళ పాప బెట్సి కి జ్వరం వస్తున్న కారణంగా - పర్మిషన్ తీసుకుని, హాస్పిటల్ లో చూపించి, స్కూల్లోదింపి, రాబోతూ మృత్యువు వాతపడ్డారు. రోజూ కళ్ళ ముందు కదలాడే ప్రతిమ, అందరితో కలుపుగోలుగా మాట్లాడుతూ నవ్వించే పీటర్ - ఇద్దరూ ఇకలేరు. ఒకరి కోసం ఒకరు తమ వారినందరినీ వదులుకున్నారు. ఎంతో సరదాగా తుళ్ళుతూ నవ్వుతూ వుండే - ఆ జంట రక్తపు మడుగులో రోడ్డుపై పడివున్నారు.హిమకర్ కు ఫోన్ చేసి ఏడ్చేసాను. పదినిముషాల్లో హిమకర్ సహాయంతో పోలీసులు రావడం, మార్చురికి తరలించడం అయింది. వాళ్ళ బంధువులెవరూ మాకు పెద్దగా తెలియదు. హిమకర్, వాళ్ళ సెల్ ఫోన్ లో వున్న నంబర్లు చూసి కొందరికి తెలియచేశాడేమో....!
ఆరేళ్లుగా ఒకటే చోట పనిచేస్తూ వాళ్ళిద్దరూ నాకు మంచి స్నేహితులు .తల్లి దండ్రుల అండ లేని ప్రతిమ అప్పుడప్పుడు వాళ్ళ గురించి బాధపడేది. పీటర్ తమిళ్ క్రిస్టియన్, ప్రతిమ హిందూ తెలుగమ్మాయి . ప్రేమ కు అడ్డు రాని కులమతాలు పెళ్ళికి అడ్డు వచ్చాయి. ప్రతిమ కన్వెర్ట్అయింది, కానీ ఇటు అత్త గారి మనసు గెలవలేక పోయింది. అటు కన్నవారి గుండెను కరిగించలేకపోయింది. భార్యాభర్తలు మాత్రం చాలా సంతోషంగా వుండేవాళ్ళు. వాళ్ళ పాప బెట్సికి ఎనిమిదేళ్ళు. మా పిల్లలు చదివే స్కూల్లోనే మూడవ తరగతి చదువుతోంది. సెలవుల్లో ఎక్కువ ప్రతిమ, బెట్సీ మా ఇంటిలోనే గడిపే వాళ్ళు. సొంత అపార్టుమెంట్ కూడా వదిలేసి మా ఇంటి దగ్గరకు మారాలని ఆలోచిస్తూ వుండే వారు. బజారుకు వెళ్ళాలన్నా, ఇంకెక్కడికి వెళ్ళాలన్నా ప్రతిమ తోనే వెళ్ళేదాన్ని. పీటర్ చాలా సరదా మనిషి ... ప్రపంచం అంతా చుట్టేయ్యాలని ఆశించేవాడు. ప్రతిమ,బెట్సీ అతని లోకం. వాళ్ళను అపురూపంగా చూసుకునేవాడు. ప్రతిమ మంచి అమ్మ్మాయి. ఎవరినైనా పలకరించి ..వాళ్ళ కష్టం సుఖం విచారించేది. స్టూడెంట్స్ తోను, స్టాఫ్ తోనూ ఎంతో బాగుండేది. అలాంటిది ఇప్పుడు ప్రతిమ నిర్జీవంగా మార్చురీ లో వుంది. పీటర్ తో చివరి ప్రయాణానికి సిద్ధంగా వుంది. హిమకర్ నన్ను ఇంటికి పంపించాలని చాలా ప్రయత్నించినా, నేను వెళ్ళలేక పోయాను .. కాలేజి స్టాఫ్, స్టూడెంట్స్ - అందరూ అక్కడే వున్నారు. అందరూ వాళ్ళ అన్నోన్యతను, మంచితనాన్ని గుర్తు చేసుకుంటున్నారు. కాల మెంత విచిత్రమైంది? నిన్ననే కదా ఎంత సరదాగా గడిపాం! ఇవాళ ...అయ్యో ! కన్ను మూసి తెరిచేలోగా ఎంత మారిపోయింది !
బెట్సి కి ఏమీ అర్థం కావడం లేదు. అమ్మమ్మ తాతయ్య ల దగ్గరకు కానీ, నానమ్మ దగ్గరకు కానీ వెళ్ళలేదు. నన్ను అంటి పెట్టుకుని ఉండి పోయింది. పదేళ్లుగా దూరంగా వున్న తల్లిదండ్రులు - బిడ్డల శవాల్నిచూసి కన్నీరు మున్నీరయ్యారు. పీటర్, ప్రతిమల చివరి యాత్రను చూసి తల్లడిల్లిన బెట్సి ని చూసి ఒక నిర్ణయానికి వచ్చాను. ప్రేయర్ మీటింగ్ అయేవరకు పీటర్, ప్రతిమల తల్లి దండ్రులు మా దగ్గరే వున్నారు. ఇద్దరి తల్లి దండ్రులు బెట్సిని తమతో తీసు కెళ్ల డానికి ప్రయత్నించారు. నా దగ్గరే వుంటుంది; కొద్దికాలం తర్వాత ఆలోచిద్దాం అన్నాను వాళ్ళతో. అందరూ దు:ఖంతో భారంగా వెళ్లి పోయారు. కొడుకును, కూతుర్ని పోగొట్టుకున్న ఆ వృద్ధుల్ని.... తల్లి దండ్రుల్ని పోగొట్టుకున్న బెట్సిని చూసి నాకు జీవితం పై విరక్తి కలిగింది. వివరించలేని దు:ఖం నన్ను వెంటాడ సాగింది. కాలేజికి వెళ్ళాలంటే కూడా మనసొప్ప లేదు. నా పిల్లల సంగతి పట్టించుకోలేదు. హిమకర్ బలవంతంగా అన్నం తినిపిస్తే తప్ప, తినడానికి కూడా వెళ్ళకుండా ఉండిపోయాను. బెట్సి మెల్లిగా కోలుకుంటోంది . స్వీటి, హానిలతో పాటు స్కూల్ కు వెళుతోంది. అపుడప్పుడు దిగులుగా వున్నా, నేను దగ్గరగా తీసుకుంటే మామూలవుతోంది.
కాలం అన్ని గాయాల్నిమాన్ప గలదు...నేను కొద్దిగా మామూలవుతున్నాను. హిమకర్ పడుతున్నబాధకూడా నన్ను కొంచం ఆలోచింప చేసింది. నా స్నేహితుల పట్ల అతను చూపిన ఆదరణకు నా మనసు ద్రవించింది.
"హిమూ..బెట్సిని మనమే పెంచుకుందాం. "
హిము పలక లేదు ...
"ఏంటి పలకవు ?
"చాలా రాత్రయింది పడుకో..... ఇలారా నా యెద పైకి .."
"ముందు ఇది చెప్పు బెట్సి ని మనమే...పెంచుకుందాం , మనకింకో కూతురుంది అనుకుందాం "
"బి ప్రాక్టికల్ ...మనకిద్దరు పాపలు, టెన్త్ కొచ్చారు..పెద్దగా అయారు..మనమూ నలభైలోకి వచ్చాం ..వాళ్ళిద్దరూ హాస్టల్ కి వెళ్తే ,మనం వెళ్ళాల్సి వుంటుంది.. పైగా ఆ అమ్మాయికి ఊహ తెలిసింది. ఏ మాత్రం తేడా కనపడినా బాధపడుతుంది . క్రిస్టియన్ అయిన ఆ అమ్మాయిని నీవు చర్చ్ కు తీసికొని వెళ్తావా ? నీవు నమ్మవు కాబట్టి మాన్పిస్తావా!? బెట్సి పేరు మారుస్తావా!? మన పోలికలు లేని ఆ పాపని మన పాప గా ఎలా ప్రపంచాన్ని నమ్మిస్తావు? రేపు పెళ్లి చేయడానికి ఏ పద్ధతి పాటిస్తావు? ఏ మతం వాడిని తెస్తావు ? ఏ పండుగ చేస్తావు ...ఏ ప్రార్థన చేపిస్తావు ? చెట్టంత కొడుకుని కోడల్ని పోగొట్టుకున్న ఆ వృద్దులకు ఈ అమ్మాయి ఓదార్పు నిస్తుంది. నీ స్నేహితుల పాప కాబట్టి మనకు బాధ్యత వుంది ..సహాయం చేద్దాం ..వెళ్లి చూసొద్దాం ..సెలవుల్లో తీసుకొద్దాం ..బాధ్యత తీసుకుని సరిగ్గా నెరవేర్చలేక పోవడం కంటే; బాధ్యత బయట వుండి సహాయం చేయడం మంచిది ." నెమ్మదిగా చెబుతున్నా, అతని మాటల్లో - స్పష్టంగా వున్న నిర్ణయం తెలుస్తోంది.
"లేదు...నేను నిర్ణయించుకున్నాను..వాళ్ళ నాయనమ్మ అమ్మమ్మలు - ప్రతిమ, పీటర్ నే ఆక్సెప్ట్ చేయలేకపోయారు. బెట్సీని ఇంకేం చూస్తారు !? బెట్సిని నేను అడాప్ట్ చేసుకుందామనుకుంటున్నా!" నేను నా మనసులో వున్న అభిప్రాయాన్ని స్పష్టంగానే చెప్పాను.
"వద్దు...ప్రశాంతమైన మన జీవితం లో అనవసరమైన గొడవలు రావడం నా కిష్టం లేదు. ఆ ఆలోచన వదిలేయ్."
"ఒక వేళ ఈ నిర్ణయం నీదయితే,,నేను సమర్థించే దాన్ని ..నేను సమర్ధించకున్నా నువ్వు చేసే వాడివి ."
"నేను ..మనిద్దరి బాధ్యత తో కూడు కున్న విషయాల్లో ఎప్పుడూ ఏక పక్ష నిర్ణయాలు తీసుకోలేదు. డోంట్ బి టూ ఎమోషనల్, బీ ప్రాక్టికల్ .,.."
"నేను కూడా నీలాగే చదువుకున్నా, జాబ్ చేస్తున్నా, సంపాదిస్తున్నా...కొన్ని నిర్ణయాలు చేయడం లో నాకెందుకు హక్కు లేదు? బెట్సి మనతో వుంటుంది. ఈ విషయంలో ఇంకేమి మాట్లాడవద్దు ..." కోపంగా హిమకర్ కి దూరంగా జరిగి పడుకున్నా .
"నాకిష్టం లేదని చెప్పాను. అంతేకాని నీకిష్ట మైంది చేయొద్దని చెప్పలేదు కదా...! ముందే జరిగిన దానికి ఎంతో నలిగి పోయావు. మళ్ళీ ఇవన్నీ ఆలోచించి మనసు పాడు చేసుకుని ఆరోగ్యం పోగొట్టుకోవద్దు ..కొద్ది కాలం జరిగాక ఆలోచిద్దాం లే "
"ఎంతకాలం అయినా నా నిర్ణయం లో మార్పు లేదు..." నా చేతిని అతని చేతుల్లోంచి లాక్కుని పడుకున్నా.
నాలో చెప్పలేనంత నిరాశ ..హిమకర్ లాంటి వున్నతుడే ఒక మంచి పనికి సపోర్టు ఇవ్వకపోతే ఇంకెవరిస్తారు...? కళ్ళముందు కదలాడే స్నేహితులు చనిపోతే, వాళ్ళ పాపని దగ్గర తీయలేని నా బ్రతుకెందుకు! ప్రపంచం లో ఇట్లాంటి మంచి పని చేయడానికి మహాత్ములే కావాలా! నేను హిము తో మాట్లాడలేదు ..ఒకసారి పలకరించబోతే నేను పలకలేదు ..తర్వాత తను కూడా మాట్లాడలేదు..ముభావంగా ఉండిపోయాడు. నేను టిఫిన్ కూడా తయారు చేయలేదు.ఇడ్లీలు తెచ్చి పెట్టాడు. స్వీటి, హాని, బెట్సి తిని స్కూల్ కు వెళ్లి పోయారు. నాకోసం పెట్టిన ఇడ్లీలు నేను తినకున్నా, హిము ఏమీ పిలవలేదు. సాధారణంగా నేను అలగడం, హిము నన్ను ప్రాధేయ పడడం మామూలే. తప్పు నాదైనా కూడా అతను సారీ చెప్పడం- నన్ను ప్రసన్నం చేసుకోవడం- మళ్ళీ అతని ప్రేమకు, నిజాయితీకి కరిగి పోయి నేను సారీ చెప్పడం - అంతా కొద్ది సేపే..... కానీ ఇది పెద్ద సంగతి అయింది. నేను కాలేజికి వెళ్లక పోతే హిమకర్ లంచ్ కి వస్తాడు, కానీ ఇవాళ రాలా ! ప్రతిమ పీటర్ల మరణం తో పాటు, నా మాటకు హిము విలువ ఇవ్వలేదన్న విషయం చాలా గాయపర్చింది. హిము యింత సామాన్యంగా ఆలోచించడం కూడా నన్నుచాలా బాధించింది. ఇంట్లో వుండాలని అనిపించలేదు. అమ్మకు ఫోన్ చేశా- మనసేం బాగాలేదు వస్తానని. అమ్మ రమ్మంది. అత్తగారికి ఫోన్ చేశా - కొద్ది రోజులు అమ్మా వాళ్ళింటికి వెళతాను- పిల్లలకి స్కూల్ దూరం - పైగా పరీక్షలు దగ్గరికి వస్తున్నాయి - వచ్చి ఉండమని. ఎలాగూ వాళ్లకి ప్రతిమ పీటర్ ల మరణం గురించి తెలుసు కాబట్టి ..వచ్చేస్తామని చెప్పారు. సాయంత్రానికి అత్తా మామలు దిగారు. స్కూల్ నుండి పిల్లలు కూడా వచ్చారు. పిల్లలకు జాగ్రత్త చెప్పి, బెట్సిని తీసుకుని అమ్మ వాళ్ళింటికి వచ్చాను.
బెట్సిని స్కూల్ దగ్గర వదిలి కాలేజికి వెళ్ళా. ప్రతిమ, పీటర్ చనిపోయిన తర్వాత కాలేజికి వెళ్ళడం ఇదే మొదటి సారి. మా అనుబంధం తెలిసిన వారు నన్ను ఓదార్పుగా పలకరించారు. బెట్సి నా దగ్గరే ఉందన్న సంగతి తెలిసిన వారు బెట్సి భవిష్యత్తు గురించి అడిగారు. నాతోనే వుంటుందని గట్టిగా చెప్పలేకపోయాను. నాలో తీవ్రమైన అసంతృప్తి, నిరాశ, పట్టుదల పెరిగాయి. దాంతో ఘర్షణ కూడా పెరిగింది. హిము ఫోన్ చేస్తే కూడా నేను తీయలేదు. ఇంత మొండిగా నేనెప్పుడూ లేను. కానీ ఎందుకో పంతంగా వుంది. కోపంగా వుంది. చెప్పలేని నిరాశ. నా బాధని హిము అర్థం చేసుకోలేదనే ఆవేదన.... నాకున్న ఏకైక ప్రాణమిత్రుడు హిమునే. అతను కూడా నేను ఇలా వున్నప్పుడు ...ఎందుకు బాధించాలి?
కాలేజ్ నుండి అమ్మవాళ్ళ ఇంటికి వచ్చేశా. బెట్సిని తీసుకోచ్చేది మర్చిపోయా! నా మతి మరుపుకు నాపై నాకు కోపం, నా ఆలోచనా రాహిత్యానికి , నా మానసిక స్థితికి, నేను అంగీకరించలేని- ప్రతిమ పీటర్ల మరణమే కారణం. లోపల పెట్టిన కారుని తీస్తుండగా హిము వచ్చాడు, బెట్సీని తీసుకుని..కొద్దిగా సిగ్గనిపించింది.
"నువ్వు రాలేదేం ఆంటీ ..చాలా సేపు చూసి అంకుల్ కు ఫోన్ చేసింది మా మేడం .."అంది బెట్సీ హిము వొళ్ళో కూర్చుని. అమ్మ హిముకు కాఫీ తెచ్చిచ్చింది . నేనేమీ మాట్లాడలేదు హిముతో.
"ఎప్పుడొస్తావు?..అన్నాడు.
నవ్వి వూర్కున్నా.
"వెళ్ళొస్తాను అత్త గారు ..ఉంటాను డియర్ ..బై బెట్సీ ..."
"నేనొస్తా అంకుల్ ..నాకిక్కడ బాగాలేదు" బెట్సీ వెళ్లి హిము చెయ్యి పట్టుకుంది. నాకు ఒక నిముషం ఏమీ అర్థం కాలా!
"వద్దు నాన్నా, మీ ఆంటీకి తోడుగా వుండాలి కదా! నాకు బయట పనుంది. మళ్ళీ అక్క వాళ్ళనికూడా తీసుకు రావాలి కదా ! ఎప్పుడైనా నేను కానీ, అంటీ కానీ రాలేక పోతే, అక్కవాళ్ళు వచ్చేంత వరకు ఆడుకుని వాళ్ళతో ఆటో లో వచ్చేయి. కంగారు పడకు సరేనా ..!" బుజ్జగించి వెళ్లి పోయాడు.
బెట్సీ హిము కొనిచ్చిన చాక్లెట్స్ తింటూ కూర్చుంది...
"అన్ని చాక్లెట్స్ తింటే పళ్ళు పాడవుతాయమ్మా!"కొన్ని తీసుకోబోయా ..
"వుహూ అంకుల్ నాకోసమే కొనిచ్చారు .".దూరంగా వెళ్ళింది... పీటర్ ఎన్ని చాక్లెట్స్ కోనేవాడో గుర్తొచ్చింది ! వివరించలేని బాధ ఏదో గుండెల్లో చేరి బరువుగా వుంది.
తలనొప్పిగా వుందని పడుకున్నా... అమ్మ వచ్చి ప్రక్కన కూర్చుంది. అమ్మ వొడిలోకి తల పెట్టుకున్నా .." ఎందుకలా కుమిలి పోతున్నావు - మనం చేయగలిగింది ఏముంది చెప్పు? హిమకర్ చెప్పాడు - నువ్వు ఆ సంఘటనకు తట్టుకోలేక పోతున్నావని .... కొన్ని రోజులు నిన్ను రమ్మని పిలవమని చెప్పాడు .. ఇంతలో నీవే వచ్చావు .." అమ్మ అనునయ వాక్యాలకు నాకు దు:ఖం ఆగలేదు. అమ్మ తల నిమురుతూ వుండి పోయింది.
హిమకర్, పిల్లలు వస్తున్నారు - పోతున్నారు. నేను మాత్రం ఎవ్వరితోని మామూలుగా ఉండలేక పోతున్నా! బెట్సీ కూడా దిగులుగా ఉంటోంది, ..అక్కడుంటే స్వీటి హానీలతో ఆడుకుంటూ కొంచెం బాగుండేది. హిముకు, పిల్లలకు దూరంగా ఎంతకాలం ఉండగలను ? బెట్సీ విషయం ఎలా పరిష్కరించడం ? ఆలోచించి.. ఆలోచించి బుర్ర వేడెక్కడం తప్ప, ఏమీ అర్థం కావడం లేదు.
"ఆంటీ... మమ్మీ డాడి జీసస్ దగ్గర ఉంటారా? క్రిస్టమస్ కి దేవుడు పుడతాడు కదా, అప్పుడు మమ్మీ డాడీని ని మన దగ్గరకు పంపుతాడా!" బెట్సీ ప్రశ్నకు నాకేమి చెప్పాలో తోచలేదు.
బెట్సీ మనసు మరలించేందుకు బయటికి తీసికొని వెళ్ళి మంచి గౌన్లు కొనిచ్చా..అవి ట్రయల్ రూం లో వేసుకుని చూసి మురిసిపోయింది. బొమ్మలు కొనిచ్చి మరింత సంతోష కలిగేట్టు చేసి ఇంటికి తీసుకొచ్చా. కార్లోనే నిద్రపోయింది బెట్సీ . ఎంత ప్రయత్నించినా లేవ లేదు. ఎత్తుకుని రావడానికి నాకు చాత కాలేదు. ఇంట్లోకి వచ్చి అన్నయ్యకు చెబితే, ఎత్తుకొచ్చి నా బెడ్ మీద పడుకో బెట్టాడు. బెట్సీ ప్రక్కనే పడుకున్నా. ఆలోచనలు గమ్యం లేనివి, అర్థం లేనివి- చుట్టుముట్టాయి. అలాగే నిద్రపోయా ..ఎప్పుడో అకస్మాత్తుగా మెలకువ వచ్చింది. హిమకర్ కోసం చేతులు వెతికాయి...బెట్సీ గట్టిగా పట్టుకుంది.
నిరాశగా పడుకున్నా ..హిమకర్ కి ఫోన్ చేద్దామని ఫోన్ తీసుకున్నా ..మళ్ళీ ఏదో అభిమానం నన్ను వెనక్కి లాగింది.
నిద్ర మత్తులో అమ్మా ..అమ్మా అన్న పిలుపు తో లేచా....ఎదురుగా స్వీటి, హాని. ఇద్దర్ని దగ్గరగా తీసుకున్నా ..!
"ఎలా వున్నారు? ..నానమ్మ తాతయ్య బాగున్నారా ?"
"రాత్రి నాన్న వాళ్ళని వూరి దగ్గర డ్రాప్ చేసి వచ్చారు. నీకు ఫోన్ చేస్తే నువ్వు ఫోన్ ఇంట్లో పెట్టి షాప్ కెళ్లావని అమ్మమ్మ చెప్పింది. అమ్మా మన ఇంటికి వెళదాం .. ప్లీజ్ ...ఇలా చూడు బెట్సీ కొత్త డ్రెస్సులో ఎంత బాగుందో ...!" స్వీటి అంది.
నాకు డ్రెస్సు చూపించి పరుగున వెళ్లి పోయింది . బయటికి వచ్చేప్పటికి హిమకర్ వొడిలో వుంది. బెట్సీ చేతుల్లో బోలెడు చాక్లెట్లు.
"హ్యాపీ క్రిస్మస్ ..".నవ్వుతూ విష్ చేసాడు హిమకర్.
"విష్ యు ది సేమ్ " అన్నా.
"అమ్మా ఇంటికి వెళుతున్నా... మళ్ళీ సాయంత్రం వస్తా .."అన్నా.
"అదేంటి..అల్లుడు గారితో ఏదైనా గొడవా ? " అనుమానంగా అంది అమ్మ.
మాట్లాడకుండా వచ్చి నా కారులో కూర్చున్నా..పిల్లలు నా తోనే వచ్చారు. హిము నవ్వుకుంటూ "పార్టీ ఫిరాయింపా " అన్నాడు. ముగ్గురూ ఒకటే అల్లరి. బెట్సీ ఆనందం చూసి కొంచెం తేలిగ్గా అనిపించినా, మళ్ళీ, ప్రతిమ,పీటర్ క్రిస్మస్ చేసే హడావుడి అంతా గుర్తొచ్చిమనసు వికలమైంది. ఇంట్లోకి రాగానే నన్ను హాల్ లోకి లాక్కెళ్ళారు పిల్లలు. అక్కడ క్రిస్మస్ చెట్టు ఎంతో బాగా అలంకరించారు.
"అంతా నాన్న చేసారమ్మా..నానమ్మ తాతయ్య కు ఇష్టం ఉండదని వాళ్ళని వూరికి పంపించారు ..స్టార్ కూడా కట్టామమ్మా... చూద్దువురా !"అన్నది హాని.
పిల్లలు వరండాలో కట్టిన స్టార్ చూపించారు .హిమకర్ నవ్వు తూ నన్ను చూస్తున్నాడు.
"మేము చర్చ్ కి వెళ్తున్నాం, వస్తావా అమ్మా" అన్నారు పిల్లలు .
హిమకర్ కేసి చూశా! రావా! అన్నట్లు చూసాడు.
చర్చ్ లో మమ్మల్ని చూసి చాలా మంది ఆశ్చర్య పోయారు. ..తర్వాత బెట్సీ సంగతి తెలుసుకుని కొందరు సమాధానపడ్డారు.
ఇంటికి వచ్చాక హిమూను చూడాలంటేనే సిగ్గుగా అనిపించింది . అతని మహోన్నత వ్యక్తిత్వం ముందర నేను సూర్యుని ముందు దివిటి లాగా అనిపించాను. ...పిల్లలు టీవీలో ఏదో చూస్తుండగా హిముని పిలిచాను. దగ్గరగా వచ్చాడు. అతని చుట్టూ చేతులు వేసి అతని గుండెల్లో తలదాచుకున్నా! ఇన్నిరోజులు అనుభవించిన అశాంతి అంతా పోయింది. భార్య భర్తల దగ్గరితనాన్నిదూరం చేయగల వేవీ లేవు ..నిజానికి ఇలాంటివి - కొద్ది దూరాన్ని తెచ్చి అతి దగ్గర చేస్తాయి.
"నీ ఇష్టం.. నీకు నచ్చినట్లు చెయ్యి. నీకూ, అందరికి సంతోషం కలిగేలా చెయ్యి ..కానీ నువ్వు బాధపడకు. నిన్ను బాధపెట్టానంటే నా జీవితం వృధా! నీజీవితం లో ఆనందం నింపుతానన్న నా వాగ్దానాన్ని నేనెప్పుడూ మరువను. బెట్సిని నేను మన బిడ్డగా అంగీకరిస్తున్నాను...లీగల్ గా కూడా కావాలంటే చేద్దాం...... నిజమే నీకు నిర్ణయం చేసే హక్కు వుంది. కాదన్నందుకు సారీ ! "
"వద్దు హిమూ..నీవు చెప్పిందే కరెక్ట్ ...బెట్సిని పీటర్ వాళ్ళ తల్లిదండ్రులకే ఇద్దాం . వాళ్ళ సంప్రదాయాలతో, వాళ్ళ మతాచారాలతో, వాళ్ళ రక్త సంబంధం తోనే పెరగనీ . సెలవుల్లో తెచ్చుకుందాం ..వెళ్లి చూసివద్దాం ..మనం సరిగ్గా న్యాయం చేయలేనప్పుడు బాధ్యత బరువవుతుంది ..అప్పుడు మనం బెట్సికి న్యాయం కంటే అన్యాయం ఎక్కువ చేసిన వాళ్ళ మవుతాం." నా ఆలోచనల్లో వచ్చిన మార్పును..చెప్పేసాను.
"ఒకే ..ఒకే.. డోంట్ వర్రీ ! బెట్సికి అన్నీ మంచిగా జరిగేలా చేస్తాను. బెట్సీ పట్ల నా బాధ్యతను ఎప్పుడూ విస్మరించను... .ప్రామిస్." నా చేతిని తీసుకుంటూ అన్నాడు హిము.
"ఛ ప్రామిస్ ఎందుకు? నీ మాటే - నీ ప్రామిస్ నాకు తెలుసు." అతని గుండెలపై నిశ్చింతను అనుభవిస్తూ అన్నాను.
